27/8/15

A MIÑA





Miña terra,
sen medida.
Realidade certera
paixón e hálito.
Miña terra, miña,
rubor fraterno,
amor e hábito.
Miña terra,
a miña e/é a vosa.



ESTHER FERRER MOLINERO

DE HUMANOS II




Ejercemos protección
hacia el humano.
Esperarmos eternamente
algo que no llega.
Ser así es la esencia de ser.
No cejamos,
sin aliento
ni reconocimiento.
Aguantar cualquier degradación
y seguir aguantando.
Mañana será mejor
y el mañana nunca llega.
El otro no comprende
o no es como tú
y tú crees proyectar sobre él,
necesidad.
Necedad.
En el fondo del abismo,
cuando entornamos los ojos
debajo del embozo,
necesitamos comprensión.
Dormimos,
aguardando soplo de vida.
En lo más profundo
ansío lo mejor.
Alcanzar la paz
y el descanso,
del arropo.
¡Qué los monstruos
olviden a los desheredados
de la tierra!


ESTHER FERRER MOLINERO

FIRMEZA E INTREGRIDAD



Némesis en calma
confiriendo razón.
Escudriño más allá
y focalizo lo cercano.
Más allá,
el tiempo retornado.
Más acá, la injusticia
del acoso.
Me arropo
en integridad decisiva.
Fresas cotidianas
de un viaje atemporal
a través de la memoria.
Restaurar el tiempo maldito
en baúles añorados.
La vida no es destierro
ni entierro perpetuo,
tampoco, reflejo distorsionado.


ESTHER FERRER MOLINERO

17/8/15

A MEMORIA DA VIDA



A vida,
non é de_sastre sen caixón.
Temos a vontade
de mirar por nós.
A pandemia do caos
no paralelo vinte da iluçón
e a non existencia, importan.


A vida, a que nos toca vivir,
non é cadaleito.
É espazo e tempo.
É dignidade.

Non hai esqueçemento
na certeza da razón herdada

na ética do pobo.
Cousas... de pensar e sentir.


ESTHER FERRER MOLINERO