Morrer ós poucos,
esvaer ilusións
nos charcos da vida.
Tentar a memoria
da tibia existencia
nun ollar profundo,
calmo e animoso.
Viaxar lixeira,
sinceira, teimada.
Aghuantar a punzada.
Soltar ó destino.
Ser verdade e a ninghuén mancar.
Finar pola loita
nos campos de Marte.
Zarpar ó horizonte
coas ganas enchidas
as maos vacías
e nunca escorar.
Claváronme a daga.
Truncáronme a sorte.
Quitáronme o soño
roubáronme o sal.
Esther.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
GUILLOTINADO EXPRÉS!!!
Cuchillos afilados, cuchillos sangrantes...
rodarán cabezas... ¡Qué le corten la cabeza!