ÍTACA

Cala lento
coma un fundido en branco.
Viaxa na conclusión
do tempo,
coa vila ás costas
e o marco no ceo astral.
Vixía enrriba das liñas,
na busca dos mapas
dun acantilado ollar.


E arribou a Ítaca.
Onda o mar lagoa,
onda a espuma bordea,
onda ti esvaeces
na illa atopada.



Esther Ferrer Molinero