AÑORAR

Vivo,
no espello da lúa ferida de morte
no reflexo convexo,
no niño branco da noite fría.
Choro coas musas doentes
e non vou ás danzas tibias.

Levo na boca a inmensa verdade
aguanto ás calumnias
e boto flores adiviñas
ao siniestro asolado de bágoas.
Non quero atopar a famélica sorte
de añorar...

Esther Ferrer Molinero