IALMA

Rocei
espida da túa intensidade
o brillo infinito da luz.
Se tivera que rasgar no meu peito
ós panos viuvos
e os sudarios de escarcha,
morrerían as cinzas
nas criptas de mármore branca.

Na fonte gardo un remanso
das ánforas do manantial
e na miña boca, húmida,
a dor das noites
e a nostalxia crúa da pel.

Esther Ferrer Molinero